Jakie są objawy łuszczycy?
Na skórze pojawiają się zgrubiałe czerwone plamy, pokryte suchymi białymi łuskami. Występują najczęściej na kolanach, łokciach, w okolicy krzyżowej, na owłosionej skórze głowy i na płatkach uszu. Nasilenie objawów jest zróżnicowane – od nielicznych i niewielkich wykwitów do stanów zapalnych z wysiękami na niemal całym ciele. Jeśli łuszczyca zaatakowała paznokcie, można zaobserwować na nich poprzeczne lub podłużne bruzdy, plamki olejowe i drobne wgłębienia, jak po ukłuciu igłą.
Istnieje wiele rodzajów tej choroby. Najwięcej, bo 90% chorych cierpi na łuszczycę zwykłą. Jest to choroba niezakaźna.
Co sprzyja występowaniu łuszczycy
Etiologia choroby nie jest znana. Dużą rolę odgrywają skłonności genetyczne. Zaobserwowano, że następujące czynniki sprzyjają pojawieniu się łuszczycy:
-infekcje wirusowe i bakteryjne, np. angina ospa, odra, różyczka, zapalenie dróg moczowych, próchnica zębów;
-infekcje spowodowane drożdżakami ( u osób z nadwagą);
-schorzenia internistyczne, np. cukrzyca typu 2, dna moczanowa;
-mechaniczne uszkodzenia skóry, np. zadrapania, rany, blizny, oparzenia;
-długotrwały ucisk np. przez paski, bieliznę;
-niektóre lekarstwa;
-alkohol;
-silne wstrząsy psychiczne (30 % chorych jako przyczynę podaje silny stres).
Pogorszenie stanu skóry może spowodować brak snu, nadwaga, używanie niewłaściwych kosmetyków, nadmierna higiena jak i jej brak.
Dlaczego łuszczycę trzeba leczyć?
Jest to choroba przewlekła, nie ma skutecznych sposobów na jej całkowite pozbycie się. Celem leczenia łuszczycy jest osiągnięcie remisji,czyli likwidowanie objawów. Czasami remisja występuje samoistnie, objawy znikają na kilka, kilkanaście lat, by ponownie się pojawić.
Ważne jest, by terapię łuszczycy rozpocząć od razu po pojawieniu się pierwszych objawów, nie czekając aż "sama przejdzie", bo można doczekać się pogorszenia stanu skóry lub nawet kalectwa w przypadku łuszczycy stawowej.
Poza tym widoczne dla otoczenia objawy są krępujące dla chorych osób. Osypujących się płatków skóry nie da się ukryć. Nieestetyczne zmiany skórne wzbudzają niezdrową ciekawość, a nawet obrzydzenie u obserwatorów. Zdarzają się nawet przypadki dyskryminacji, np. przy zatrudnianiu. Część chorych cierpi więc dodatkowo z powodu odrzucenia i nietolerancji.
Leczenie łuszczycy
Leczenie należy przeprowadzać pod kierunkiem dermatologa. Jest to najczęściej leczenie miejscowe. Stosuje się maści zawierające kwas salicylowy, mający działanie złuszczające, maści z zawartością dziegciu,co zapobiega nadmiernemu rogowaceniu naskórka, oraz maści sterydowe w stanach zapalnych (stosowane na niewielkie powierzchnie, gdyż mogą wywołać stany zapalne. Kremy i maści pomagają kontrolować pojawianie się łusek i łuszczenia, działają kojąco i nawilżająco, usuwają zaczerwienienia.
Dobre efekty przynosi fototerapia (naświetlania) i fotochemioterapia (naświetlania z jednoczesnym przyjmowaniem leków doustnych). Promienie ultrafioletowe działają leczniczo na komórki naskórka i układ odpornościowy.
Stosuje się też leki doustne: przeciwzapalne pochodne retinoidów lub leki immunosupresyjne. Taka kuracja powoduje liczne skutki uboczne, więc stosuje się ją tylko wtedy, gdy inne metody nie dały rezultatów.
Pielęgnacja chorej skóry
Codzienna dbałość o higienę łagodzi nieprzyjemne dolegliwości. Należy brać letni prysznic, natłuszczać skórę specjalnymi kremami, od czasu do czasu brać letnią kąpiel z dodatkiem soli z Morza Martwego. Nie można zdrapywać łuszczącego się naskórka. Korzyści przynosi leczenie sanatoryjne. W leczeniu łuszczycy specjalizują się sanatoria w Busku Zdroju i Iwoniczu Zdroju.
Dieta w leczeniu łuszczycy
Należy stosować dietę niskotłuszczową i bezglutenową, szczególnie produkty zawierające witaminy C i E oraz przeciwutleniacze, np. marchew, pomidory, brokuły, świeże owoce, potrawy z mąki kukurydzianej, ryżowej i sojowej, kasza jaglana i gryczana, chude ryby gotowane na parze, oleje roślinne, margaryny miękkie).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz