rozkosz_truskawkowa
Odpowiedziano: 2010-09-26 21:28:02
Stosunki polsko-krzyżackie były skomplikowane. Zakon sprowadzony do ziemi chełmińskiej na przestrzeni lat 1226-30 miał dokonać zdobycia Prus i umożliwić ich wcielenie do obszaru, którym rządził książę Konrad Mazowiecki. Dzięki temu Konrad wzmocniłby swoją pozycję w walce o tron krakowski.
Jednak Krzyżacy uzyskali poparcie cesarza Rzeszy i papieża, którzy kolejno darowali im nowo zdobyte ziemie. Dzięki tym bezprawnym nadaniom zakon poczuł się właścicielem ziem pruskich. Podbój całości obszaru trwał pół roku. Krzyżacy zbudowali cała sieć warownych miast i zamków, sprowadzili osadników, dokonali chrystianizacji podbitych Prusów.
W tym pierwszym okresie nie stanowili bezpośredniego zagrożenia dla podzielonej na dzielnice Polski. Zagrożenie to, wraz z zaostrzeniem wzajemnych stosunków, pojawia się z chwilą jednoczenia państwa przez Władysława Łokietka.
Łokietek, który walczył w różnych dzielnicach państwa w 1308 roku nie był w stanie obronić Pomorza Gdańskiego przed najazdami margrabiów brandenburskich. Zawarł więc układ z Krzyżakami dotyczący doraźnej pomocy. W efekcie, broniąc Pomorza przed Brandenburczykami Krzyżacy opanowali cały kraj (przełom 1308/1309). Od tej chwili zaczyna się bezpośredni spór o Pomorze. Łokietek starał się rozstrzygnąć problem drogą dyplomatyczną, odwołując się do papieża. Niestety, nawet przychylne Polsce wyroki nie były wykonywane, gdyż zakon stawiał opór. W latach 1326-1333 doszło do otwartej wojny polsko-krzyżackiej. Stroną przeważającą (również dzięki poparciu Czech) byli Krzyżacy. Mimo dzielnej postawy rycerstwa polskiego w bitwie pod Płowcami (1331 r.) zakon na kilka lat opanował Kujawy. Można stwierdzić, że panowanie Łokietka w stosunkach z północnym sąsiadem zakończyło się poważnymi stratami.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz