Medycyna w
Tybecie rozwijała się głównie pod wpływem filozofii buddyjskiej. Według
niej zdrowie człowieka uzależnione jest od pozostawania w równowadze z
siłami fizycznymi i duchowymi, które istnieją w świecie.Podstawą naturalnej medycyny tybetańskiej jest dzieło „Cztery Tantry Medyczne”:- Pierwsza księga dotyczy chorób, z jakimi można się spotkać,
- Druga objaśnia anatomię i fizjologię człowieka, jego śmierć i narodziny,
- Trzecia mówi o klasyfikacji chorób, ich przyczynach i leczeniu oraz wpływie natury na zdrowie,
- Czwarta przedstawia główne metody diagnozowania oraz rodzaje lekarstw, które mogą być używane.
Naturalna Medycyna Tybetańska postrzega zdrowie jako problem równowagi.Ciało
ludzkie uważane jest za integralną całość składającą się z tzw. 5-ciu
organów głównych: serca, płuc, śledziony, wątroby, nerek oraz 6-ciu
organów dodatkowych połączonych z innymi delikatną siecią kanałów. Jest
ono ściśle związane z otaczającym go środowiskiem. Wiele czynników,
takich jak: styl życia (w tym dieta), warunki klimatyczne i pogodowe,
stan ducha i umysłu czy predyspozycje genetyczne mogą mieć dobroczynny
lub zakłócający wpływ na zdrowie.
Naturalna Medycyna
Tybetańska jest kompleksowym i skutecznym systemem leczenia, którego
korzenie tkwią w indyjskim systemie medycznym ajurwedy, a na przestrzeni
wieków system ten czerpał także z medycyny chińskiej i arabskiej.Skuteczność tego systemu spowodowała , iż w kulturach Azji Tybet nazywany jest „krainą medycyny”.
MEDYCYNA
TYBETAŃSKA to unikalne połączenie prostego systemu diagnozy , leczenia i
prewencji z filozofią buddyjską – ukierunkowaną na osiągniecie
optymalnej dla każdego z nas równowagi: ciała, umysłu i ducha .Medycyna tybetańska wyróżnia tzw. Trzy „Humory”:
>>> „wiatr”, porównywany do strumienia życia, energii życiowej
>>> „żółć” lub energia życiowa w formie m.in. emocji
>>> „flegma” lub życiowa siła przyswajania
W
Tybecie są one znane jako lung (rLung), tripa (mKhris-pa) oraz badken i
opisywane poprzez swe atrybuty i kierunki działania, - np.”wiatr” jest
niewidoczny, lecz jego efekty są widoczne i odczuwalne; niektóre kanały
którymi krąży są widoczne podczas sekcji, inne nie (należąc do tzw.
Ciała subtelnego).
„Humory” opisują też charakterystyczne typy
osobowości i konstytucji pacjenta, wiążą się z pewnymi rodzajami
pożywienia, okresami, a nawet mają swe odpowiedniki np. wśród planet.
Teoria leczenia mówi, że powinna być utrzymana równowaga między tymi trzema czynnikami – od których zależy zdrowie człowieka:1.
r – Lung (wiatr porównywany do strumienia życia – energii życiowej –
rządzony przez pożądanie) odpowiedzialny za aktywność fizyczną i
psychiczną, oddychanie, wydalanie, płodność, menstruację i mowę.
2.
mKhris – pa (ogień, rządzony przez nienawiść) – odpowiada za głód,
pragnienie, trawienie, przyswajanie pokarmów, właściwą temperaturę
ciała, cerę i cechy charakteru, jak odwaga i determinacja.
3.
badken (ziemia i woda, rządzony przez złudzenie) – odpowiedzialny za
moc organizmu, stabilność umysłu, wagę ciała, wywołuje sen, a także
tolerancję na różne czynniki zewnętrzne.
>>> W rzeczywistości lung nie jest czymś obcym, niezwykłym;
znany jest m.in. jako prana w tradycji indyjskiej, a jako chi (Qi) w
medycynie chińskiej. „Wiatr” jest w nas od momentu poczęcia w łonie
matki jako nośnik świadomości – nasienie świadomości subtelnej (alaja).
Pięć różnych rodzajów lung składa się na ludzkie ciało. Jeśli działają
one negatywnie, powodują nierównowagę humorów co wywołuje chorobę. Jeśli
działają w sposób pozytywny równowaga i harmonia w ciele zostaje
utrzymana.
>>> tripa („żółć”) to nie tylko normalna żółć,
inne jej aspekty pomagają w utrzymaniu ciepłoty ciała. Różne typy
„żółci” są związane np. z wątrobą, odpowiadają za hemoglobinę we krwi,
napięcie mięśni oraz kolor skóry, włosy, paznokcie. Mówi się o niej w
przypadku energii związanych z uczuciami i stanami umysłu – pojawia się
m.in. w związku z gniewem i agresją. Gdy istnieje agresja, człowiek jest
zły, powstaje swoiste połączenie między sercem i wątrobą. Rezultatem
jest podniesienie się poziomu krwi płynącej z wątroby do serca. Wtedy
poziom tripa także się podnosi. A natychmiastowym tego rezultatem jest
złość – produkując więcej żółci.
>>> badken czyli „flegma”
związana jest z uczuciem niewiedzy i omamienia, głupoty. Odpowiada też
m.in. za regulację cielesnych płynów i związanych z nimi energii; za
smaki, apetyt, trawienie, wydalanie; od „flegmy” związanej ze stawami
zależy ich ruchomość, gibkość ciała itp.. Inny typ badken ulokowany w
głowie odpowiada za satysfakcję pięciu zmysłów.
Pochodzenie chorób, zasady diagnozowania i sposoby leczenia naturalnego:W naukach Wschodu przyjmuje się, że są dwie generalne przyczyny chorób – tzw. bliskie i odległe: -
Przyczyną odległą jest to, że od urodzenia posiadamy podstawową
niewiedzę – czyli niemożność zrozumienia naszej podstawowej natury i
źródła trzech emocji: namiętności, agresji oraz niewiedzy. One to tworzą
odległą przyczynę.
- Przyczyną bezpośrednią chorób są Trzy „Humory” –
mogą być razem lub z osobna szkodliwe albo korzystne. Ich równowaga i
nierównowaga powodują dobry rozwój ciała lub jego osłabienie; wpływają
też na stany wewnętrzne, same będąc zarazem zależne od stanu umysłu.
W medycynie tybetańskiej, podobnie jak w chińskiej, niezwykle istotną rolę odgrywa szczegółowa diagnostyka i wywiad z pacjentem. Medycy
pytają o takie rzeczy, jak: sen, przemiana materii, pocenie się, ogólny
nastrój, czynniki wpływające na stres, prowadzona dieta, czy popęd
płciowy. Lekarz najpierw prowadzi z pacjentem rozmowę, na podstawie
której wyciąga wnioski na temat podłoża choroby oraz jej symptomów,
uważnie słucha ponieważ ważny jest dla niego każdy szczegół, odgłosy
wydawane przez ciało oraz ton i tembr głosudokładnie obserwuje ciało
które przemawia oznakami fizycznych urazów oraz niedoskonałościami i
barwą skóry.
Ostatecznej diagnozy zaburzeń zdrowotnych, lekarz tybetański dokonuje przy użyciu swoistych technik:- badania pulsu –
wyczuwa na przegubach dłoni 12 różnych pulsów , z których każdy
odpowiada za stan odpowiedniego organu oraz jakość przepływającej
energii. Ważne czynniki to: długość pulsu, jego głębokość, siła,
prędkość oraz jakość. Lekarze medycyny tybetańskiejwyróżniają ponad 32
cechy pulsu, co pomaga im bezbłędnie diagnozować nawet najcięższe
przypadki. Jest to niezwykle precyzyjna metoda, tak że mogą być wyłapane
nawet najdrobniejsze symptomy rozwijającej się choroby. Analiza pulsu
pozwala precyzyjnie określić nie tylko aktualny stan pacjenta, ale nawet
przebyte wiele lat wstecz choroby.
- badania (oglądu) moczu i kału,badanie
moczu jest unikalną metodą medycyny tybetańskiej – żaden inny system
medyczny nie osiągnął w tej dziedzinie takiej perfekcji i precyzji. Jest
to chyba jedyny sposób na fachowe zdiagnozowanie pacjenta
przebywającego w dużej odległości od lekarza, mierzonej wieloma dniami
marszu lub jazdy – w Tybecie takie odległości nie były niczym dziwnym.
Dobry lekarz analizując różne fizyczne właściwości moczu mógł określić
rodzaj choroby i przepisać leki nawet w przypadku, gdy dostarczona
próbka moczu pobrana była 12 dni wcześniej.
- badania wyglądu języka
który jest doskonałym wskaźnikiem stanu zdrowia, biorą pod uwagę jego
kształt, kolor, wilgotność i inne charakterystyczne znaki – widoczne na
jego powłoce,
- badania stanu oczu, a także jakości spojrzenia- badania uszu i gardła- badania dotykiem części ciała- wąchanie – istotna jest np. woń ciała
- poddaje wnikliwej analizie ogólno-fizyczny i mentalny stan pacjenta – w chwili bieżącej i w przeszłości.
Na
diagnozę i przyjęte metody terapii wpływają także płeć, dokładny wiek
pacjenta, budowa ciała, aktualna pora roku, otoczenie i środowisko w
którym pacjent żyje.
Innymi słowy, lekarz postrzega stan
zdrowia pacjenta w sposób całościowy. Jest to właśnie istota tzw.
podejścia holistycznego do pacjenta i jego choroby.
Tybetańska filozofia leczenia mówi, że: > lekarz odpowiedzialny jest za leczenie choroby i udzielanie porad
> a pacjent za ich przyczyny.
Według
Tybetańczyków pierwszą chorobą była niestrawność, a lekarstwem
zagotowana woda, natomiast lekarz to osoba, która leczy z bólu, ćwiczy
techniki medyczne i promuje zdrowie. Jeśli choroba nie jest zbyt
poważna, zaleca on w pierwszej kolejności dietę i nakazuje choremu
określone zachowanie.
Ogólne zasady są następujące:1)
pacjent R – LUNG powinien jeść produkty o dużej wartości odżywczej, tj.
jagnięcinę, mięso kurczaka, masło, melasę, cebulę, z przypraw czosnek i
imbir, pić mleko, alkohol i jeść zupy;
2) pacjent MKHRIS – PA
powinien jeść wołowinę, dużo warzyw, masło, chudy ser, pić dużo mleka i
jogurtów, słabą herbatę oraz wodę źródlaną – produkty nie mogą być
tłuste;
3) pacjent BAD – KEN powinien jeść baraninę, ryby, gotowane warzywa, pić przegotowaną wodę, wino, a ze słodyczy – miód.
Leczenie
polega na udzieleniu przez lekarza wskazówek dotyczących diety, stylu
życia (sen, ćwiczenia, etc.) oraz przyjmowaniu stosownych preparatów
leczniczych. Składniki do ich wytwarzania pozyskiwane są
wyłącznie ze źródeł naturalnych , takich jak: zioła, elementy roślinne,
minerały i substraty pochodzenia zwierzęcego.
Ich przygotowanie i
produkcja odbywa się w warunkach pełnej kontroli i higieny. Preparaty te
są wolne od wszelkich substancji toksycznych. Przeznaczone są wyłącznie
do użytku osobistego, nie sprzedaje się ich na zasadach komercyjnych,
lecz jedynie w przypadku bezpośredniej potrzeby lub prośby. Zatem
bezpieczeństwo ich stosowania jest gwarantowane.
Można je
bezkonfliktowo łączyć z medycyną konwencjonalną, jednak po zastosowaniu
leków chemicznych medycyny klasycznej, należy zachować 1 – 2 godzinny
odstęp.
Najsłynniejszym tybetańskim lekiem jest mumio
(baragszun), który zawiera 30 mikro- i makroelementów, 10 aminokwasów,
witaminy z grupy B, C i A, jad pszczeli i olejki eteryczne. Ma postać
ciemnej kleistej substancji. Leczenie według zasad medycyny tybetańskiej
można stosować tylko pod kontrolą specjalisty w tej dziedzinie.
Lekarstwa ziołowe są wytwarzane w zgodzie z zasadami i praktyką buddyzmu
tybetańskiego, które podkreślają nierozłączność i współzależność
umysłu, ciała i zdrowia – witalności.
Niezwykłą grupę leków stanowią tzw. „Drogocenne Pigułki”.
Sporządzane są z kilkudziesięciu składników, gdzie oprócz leczniczych
ziół i minerałów są metale szlachetne oraz drogie kamienie, oczyszczone z
toksycznych domieszek. Bywają też dodawane specjalne relikwie i
poświęcone granulki – lekarstwo działa więc nie tylko na fizyczne ciało
pacjenta, ale (kto wie czy nie jest to ważniejsze) na jego umysł.
Wskazuje na to zalecenie zażywania „Drogocennej Pigułki” w dni
szczególnie pozytywne, takie jak nów, pełnia, święta, z równoczesnym
recytowaniem mantry Buddy Medycyny oraz modlitwą. „Drogocenne Pigułki”
harmonizują energie wewnętrzne. Pobudzają umysł i ciało do pozytywnych
przemian i działań związanych z terapią.
Lekarz tybetański musi więc łączyć głęboką wiedzę medyczną z codziennym urzeczywistnianiem mądrości i współczucia.
Farmakopea
tybetańska jest skomplikowanym systemem o ciekawej systematyce
wypracowanej już przed wielu wiekami i dobrze służącej do dzisiaj.
Lekarstwa są niezwykle skuteczne, co w połączeniu ze znakomitymi
sposobami diagnozowania stanowi przyczynę rosnącej popularności medycyny
tybetańskiej na świecie. Korzystający z porad lekarzy tybetańskich
bardzo szybko przekonują się do stosowanych przez nich metod.
Autorzy wielu publikacji przytaczają spektakularne efekty leczenia
prowadzonego przez lekarzy tybetańskich m.in. szybkie wyleczenie
ciężkiej malarii – bez szkodliwych efektów ubocznych, które zawsze dla
tego przypadku niesie zażywanie leków zachodnich – chemicznych, jak
również ostre zapalenie płuc wyleczone w parę dni bez antybiotyków oraz
wiele innych przypadków.
W leczeniu stosuje się oprócz złożonych
specyfików naturalnych pochodzenia roślinnego, zwierzęcego i
mineralnego: akupunkturę, puszczanie krwi, masaż, oraz przyżeganie
(moksza).
Medycyna tybetańska zajmuje się nie tylko leczeniem człowieka, ale całym jego życiem, a nawet przyszłym odrodzeniem. Dlatego
zdarza się czasem, że w szczególnych przypadkach konieczny jest związek
karmiczny między pacjentem i lekarzem, bez którego w leczeniu nie
osiągnie się rezultatu. Żródła podają informację o takim zdarzeniu, gdy
wybitny doktor będący zarazem inkarnowanym lamą, odesłał na własny koszt
pacjenta do innego lekarza twierdząc, że tamten ma znacznie lepsze
relacje karmiczne z chorym, skuteczniej go więc wyleczy.
>>> Wartym zastanowienia jest:
skąd wiedziano w Tybecie przed jedenastoma wiekami jak wyglądają
plemniki (przetrwały obrazy z tamtego okresu), skoro nie widać ich gołym
okiem, a szkło powiększające i mikroskop były wtedy nieznane –
wynaleziono je wiele wieków później.
>>> Równie zastanawiająca jest: dokładna znajomość pierwszych podziałów zapłodnionej komórki jajowej oraz stopniowe kształtowanie się embrionu.
Jedyną
możliwą odpowiedzią (bo oszustwo czasowe jest tu wykluczone) jest fakt
mentalnego dogłębnego badania rzeczywistości przez wybitnych mistrzów
medytacji.
Wszystko co odnosi się do związku medycyny z buddyzmem zawarte jest w trzeciej Tantrze zwanej „Tantrą Ustnych Wskazówek”. 
Podane
są tam metody bardziej niezwykłe z naszego punktu widzenia (choć z
przekazów wiadomo, że skuteczne). Polegają m.in. na leczeniu poprzez
recytację specjalnych mantr i przykładanie rąk. Niektórzy lamowie
również posiadają moc leczenia pacjentów poprzez recytację mantry. W
tradycji tybetańskiej jest zwyczaj proszenia lamy o jego
błogosławieństwo. Lama dotyka ręką głowy pacjenta czy innej osoby i
poprzez ten krótki kontakt fizyczny wiele chorób i niekorzystnych
czynników zewnętrznych zostaje usuniętych. Dzieje się tak, ponieważ lama
zawsze pozostaje w stanie medytacji, utrzymując umysł w niezakłóconym,
pierwotnym stanie (Tybetańczycy zauważają różnicę między położeniem
jednej ręki w czasie błogosławieństwa i obu rąk. W medycynie
tybetańskiej przyjmuje się, że ciała zwykłych ludzi posiadają tzw. pięć
głównych narządów i sześć pustych. Osoba określana tu jako lama (tzn.
mający moc błogosławieństwa) to ktoś, kto według tradycji tybetańskiej
posiadł pięć cudownych sił i sześć specjalnych sił. Słowo, które je
oznacza to siddhi. Dotyk powoduje kontakt z wszystkimi siddhi lamy,
dlatego Tybetańczycy nazywają to „przekazem mocy ręki”.
Podsumowując:>>>
Tradycyjny Tybetański system Medycyny Naturalnej uczy nas, jak
zmniejszać problemy fizyczne, poczynając od drobnych dolegliwości, przez
schorzenia cywilizacyjne i choroby chroniczne, aż do nowotworów.
Podpowiada, jak wyeliminować je poprzez dietę, właściwy styl życia oraz
podane w odpowiednim czasie lekarstwa. >>>
Korzystając z etyki buddyjskiej oraz nauk Jego Świątobliwości
Dalajlamy, można usprawnić swoje funkcjonowanie emocjonalne, a przede
wszystkim myśleć pozytywnie i nadawać życiu sens. Nauczmy się odwoływać
do zdrowego rozsądku i rozwijać współczucie, by w ten sposób wspierać
nasze zdrowie fizyczne i dobre samopoczucie.
Artykuły. Przedruk tekstów. DARMOWA i SKUTECZNA promocja stron.
